Hayotda shunday paytlar bo‘ladiki, biz uning oldida ojiz qolamiz. Qanchalik harakat qilmaylik, ba’zi vaziyatlarning yechimini topish yoki ularni o‘zgartirish imkonsiz bo‘lib ko‘rinadi. Ana shunday paytda, yagona chiqish yo‘li – o‘zimizni, vaziyatga bo‘lgan munosabatimizni o‘zgartirishdir.
Ko‘pincha insonlar ham aynan shuning uchun mutaxassislarga, maslahatchilarga murojaat qiladi. Chunki vaziyatni boshqarish imkoniyati cheklangan bo‘lganida, inson uchun qoladigan yagona tanlov – o‘z qarashlari, his-tuyg‘ulari va munosabatini o‘zgartirish bo‘lib qoladi. Ayniqsa, buni anglash oson ish emas. Shuning uchun ham ko‘p hollarda buni tushunish uchun tashqi yordam va qo‘llab-quvvatlash zarur.
Qizig‘i shundaki, odamlar mutaxassisdan maslahat olishga kelganda, ular o‘zlari bilan nafaqat muammolarini, balki o‘ziga xos hayotiy tajriba, bilim va his-tuyg‘ularini ham olib keladi. Bu jarayon o‘zaro boyituvchi va rivojlantiruvchi tus oladi. Chunki har bir insonning hikoyasi, tajribasi o‘ziga xos va qimmatlidir. Mutaxassis sifatida esa, men har bir suhbatdan keyin ulardan ko‘p narsa olaman, ularning har biri menga berayotganimdan ko‘ra ko‘proq narsa berib ketadi.
Har bir muloqotdan keyin menda insonlarning nimasidir qoladi. Bu narsa nimaligini hozircha aniq ayta olmasam-da, bu meni ichki jihatdan o‘zgartirib, boyitib borayotganini sezaman. Aslida ham hayot bizga aynan shu tarzda ta’sir ko‘rsatadi: biz o‘zimizni o‘zgartira olsak, atrofimizdagi dunyo ham o‘zgarishni boshlaydi.
Har qanday vaziyatda ham shuni yodda tutish muhim: agar biz tashqi sharoitlarni o‘zgartira olmasak, o‘zgarishni o‘zimizdan boshlashimiz kerak. Bu o‘zgarish birinchi qadamdan boshlanadi va u, odatda, o‘z xatolarimizni tan olish, vaziyatga yangi nazar bilan qarash va bor imkoniyatlarimizni to‘g‘ri baholashdan iborat bo‘ladi. Ba’zan esa, o‘zimizni o‘zgartira olishimiz uchun do‘stlarimiz, yaqinlarimiz va mutaxassislar ko‘magiga muhtoj bo‘lamiz.
O‘zgarish har doim ham oson kechmaydi. Biz o‘zimizdagi o‘zgarishlarni tan olishimiz, qabul qilishimiz va ularga moslashishimiz kerak. Ammo buning natijasi shunga arziydiki, biz bu jarayon orqali o‘zimizning kuchli tomonlarimizni, haqiqiy imkoniyatlarimizni anglab yetamiz. Bu esa bizga hayotning boshqa muammolari va qiyinchiliklari oldida ham dadil turishga yordam beradi.
Shu sababli, vaziyatni o‘zgartirishga qodir bo‘lmagan paytlarda tushkunlikka tushmasdan, o‘zgarishni o‘zimizdan boshlashni o‘rganishimiz zarur. Chunki aynan shuning o‘zi hayotni yanada mazmunli va to‘laqonli qiladi.
